Halk müziği çalgılarımızdan bir tanesi olan Mey, üflemeli çalgılar grubuna girmektedir. Ana gövdesi, kamışı ve kıskacı olmak üzere üç parçadan oluşmaktadır. Ön kısmında 7 delik bulunan mey çalgısı bir oktavlık ses sahasına sahiptir. Halk müziğinde hem solo, hem de toplu icralarda kullanılmaktadır.

Evliya Çelebi mey çalgısının Asya’daki adından belban veya balban (Türkmen kamışlı düdüğü) olarak bahsetmiştir. İslam dünyasının önemli müzik adamlarından Abdülkadir Meragi ise 1435 tarihli Farsça kitabında (elde edilen en eski yazılı metinlerden biridir) Nayçe-i Balaban, yani kamışlı düdük olarak bahsetmiştir.

Erik, zerdali, gül ve ceviz gibi ağaçlar kullanılarak çalgının ana gövdesi oluşturulmaktadır. Gövdenin ön yüzündeki 7 delil arka yüzünde de 1 delik bulunmaktadır.

Yörelere göre perde deliklerinin değişiklik göstermesi ve perde deliklerinin kendi yöre seslerine göre açılmış olması, çalgının isminin yörelere göre değişmesine sebep olmuştur. Azerbaycan, Özbekistan ve İran’da balaban, Dağıstan’da; yasti balaban, Gürcistan’da; duduki, Ermenistan’da; duduk, nay, Kırgızistan’da; kamış, sırnay gibi farklı isimleriyle görülmektedir.

Anadolu’da doğu illerine daha çok Erzurum, Kars, Muş, Artvin yörelerinde icra edilse de yurdumuzun diğer bölgelerinde de kullanılmaktadır.