Shostakovich, “Poéme” (Şiir) başlığını verdiği, piyano, keman ve viyolonsel için yazdığı Op.8 1 numaralı Trio’yu, 1923 yılında henüz 16 yaşında Petrograd Konservatuvarı’nda öğrenciyken bestelemiştir. Yine aynı yaşta tanışıp aşık olduğu Tatyana Glivenko’ya ithaf ettiği bu eser, bestecinin eserlerinde görülen karakteristik tınıların yanı sıra alışılmadık romantik tınılar da içermektedir. Tek bölümden oluşan Trio, kusursuz ve dinamik yapısı içerisinde ani tempo ve enerji değişiklikleriyle birlikte duyulan karmaşık, tutkulu, ısrarcı melodiler barındırır.
Daha çok bilinen Op.67 2 numaralı Trio’yu ise, 1944’te 2. Dünya Savaşı sırasında bestelemiş ve 41 yaşında hayatını kaybeden yakın arkadaşı Ivan Sollertinsky’ye ithaf etmiştir. 4 bölümden oluşan eserin ilk bölümü viyolonsel için üstün derecede zor tiz bir girişle başlar. Dinamik ve hızlı olan ilk iki bölümün ardından üçüncü bölümde, piyanonun arka planda yer alan ağır tempolu akorlarının üzerine keman ve viyolonselin birlikte çaldığı yavaş, karanlık ve kasvetli bir melodi duyulur. Son bölüm kısa ve keskin formda tekrar eden notalar ile başlar. İlk üç bölümün belirgin temaları son bölüm içersinde tekrar duyulur.
Konser, pandemi koşulları sebebiyle seyircisiz gerçekleştirilmiştir.
